Een belangrijk theoretisch concept in mijn promotietraject is ‘hybride professionaliteit’. Op deze webpagina's beschrijf ik hiervan de relevantie voor de Politie. Dit is deel 1; deel 2 kun je hier lezen.
Sinds de nationalisering van de Politie is het aantal officiële functies radicaal teruggebracht. Hiermee is weliswaar wat spraakverwarring opgelost, maar dit betekent niet dat het er duidelijker op is geworden binnen gebiedsgebonden politiezorg (GGP). Naast de wijkagent bemoeien nu ook de wijkagent operationeel expert (WOE) en de operationeel specialist A (OSA) zich met GGP. Daarnaast verzorgt de operationeel expert (OE) vaak de (capaciteit)sturing van surveillanten en wordt – als het echt uit de klauwen loopt - de basisteamchef (BTC) ingevlogen om de betreffende problematiek te agenderen in de driehoek.
In dit druk bezette speelveld van afkortingen is een aantal traditionele organisationele rollen te herkennen. De basisteamchef en de operationeel expert treden op als ‘leidinggevende’ of ‘manager’ en de wijkagent en surveillanten vertegenwoordigen ‘de werkvloer’ of ‘de uitvoering’. Al deze spelers weten min of meer wat hen te doen staat.
Sinds de reorganisatie is er echter een tussenlaag bij gekomen die wordt vertegenwoordigd door de genoemde WOE en OSA. Dit zijn geen leidinggevenden en geen ‘pure’ uitvoerders; de literatuur spreekt over ‘hybride professionals’. En deze hybride professionals staan voor een flink aantal uitdagingen. Want wie of wat zijn zij eigenlijk? Wat is hun plek in de organisatie? En, niet onbelangrijk, hoe moeten zij handelen? Om hierachter te komen staan hybride professionals voor een interessante zoektocht te midden van alle genoemde functies binnen gebiedsgebonden politiezorg.
In het artikel ‘Grijze Gebieden’ beschrijf ik deze zoektocht aan de hand van de ervaringen van Amanda Visch waar zij als OSA op een basisteam tegen aan liep. Amanda’s zoektocht is exemplarisch voor de ondertitel van het artikel: ‘hoe hybride professionals hun identiteit bevechten binnen de Politie’. We beschrijven een aantal ‘kritische incidenten’ waarin verschillende verantwoordelijkheden, rollen en identiteiten in botsing kwamen. Na het onweer onstond vaak opklaring van de grijze gebieden, maar vanzelf ging dat niet. We concluderen dan ook dat het ophelderen van rolonduidelijkheid van hybride professionals op de basisteams georganiseerde reflectie vereist aan de hand van praktijkervaringen. Pas als dat structureel wordt vormgegeven, kan de Politie echt profiteren van de nieuwe functies binnen gebiedsgebonden politiezorg.
Het artikel ‘Grijze Gebieden’ is hier te lezen: 
Grijze Gebieden (PROCES-MeursVisch-2017).pdf
