Een belangrijk theoretisch concept in mijn promotietraject is ‘hybride professionaliteit’. Op deze webpagina's beschrijf ik hiervan de relevantie voor de Politie in vorm van twee updates. Deel 1 kun je hier lezen; dit is update 2.
Op 29 juni 2018 mocht ik in het mooie Warnsveld aan een aantal politiechefs iets vertellen over ‘hoger opgeleiden’ bij de Politie. Hierbij bracht het concept van 'hybride professionaliteit' veel herkenning teweeg bij de toehoorders. Ik denk dat daar twee redenen voor zijn.
Ten eerste biedt ‘hybride professionaliteit’ een inhoudelijk antwoord op de vraag 'Wat moeten we met die hoger opgeleide dienders?'. Hybride professionals zijn professionals die niet passen niet in de traditionele organisatieopvatting van 'baas vs. uitvoerder'. Enerzijds geven ze geven geen leiding en ze sturen niet; anderzijds zijn ze niet werkzaam in een en de dezelfde uitvoeringscontext. In plaats daarvan zijn hybride politieprofessionals bezig met ondersteunen, schakelen, pendelen en verbinden, zowel binnen als buiten de Politie. De rollen van operationeel specialist a (OSA) en wijkagent operationeel expert (WOE) zijn schoolvoorbeelden van hybride professionele functies en hoger opgeleiden komen vaak in deze functies terecht. Kortom, hybride professionaliteit geeft houvast en richting.
De tweede reden voor de herkenbaarheid is dat hybride professionaliteit geen ideaalbeeld schetst. Het concept legt juist de nadruk op de spanningen die hybridisering teweeg brengt. Specifiek voor de Politie verklaart het waarom hoger opgeleiden (in hybride professionele rollen) het zo lastig hebben. Ze vallen tussen wal (baas) en schip (uitvoering); ze ontberen een vanzelfsprekend werkdomein en missen vaak zichtbaar resultaat van hun handelen. Omdat wetenschappelijke studies over 'hybride professionaliteit' de nadruk leggen op deze moeilijkheden, is het 'passender' dan vergelijkbare perspectieven als de 'reflective practitioner' en de 't-shaped professional'. Deze concepten benoemen met name wat een moderne professional zoal moet kunnen. Ze bieden weliswaar een ‘punt aan de horizon’, maar sluiten veel minder aan bij de werkelijkheid en de dilemma's waar hoger opgeleiden en hun leidinggevenden binnen de Politie voor staan. Doordat hybride professionaliteit duidelijk maakt wat het werk van een WOE en een OSA zo ingewikkeld maakt, biedt het houvast voor zowel het handelelen als het begeleiden van hoger opgeleiden.
In mijn proefschrift ga ik uitgebreid in op de dilemma’s waar hoger opgeleiden in hybride professionele functies voor staan en de manier waarop zij hiermee omgaan.
