Er zijn twee vragen die je als promovendus het vaakst krijgt.
Vraag 1: ‘Waar gaat je onderzoek over?’
Vraag 2:‘Wanneer ben je klaar?’
Beide vragen beantwoord ik doorgaans weifelend.
Het beantwoorden van de eerste vraag is schier onmogelijk omdat een onderzoek van 4 jaar zich moeilijk in een elevator pitch van anderhalve minuut laat persen. Daarom houd ik het meestal bij één zin: de ingewikkelde verhouding tussen kennis en politiewerk; en de professionele rol van hoger opgeleiden om deze verhouding te verbeteren. Als me vervolgens wordt gevraagd daar iets meer over te vertellen, wordt het lastig. Je moet kort de bocht, maar daarmee doe je geen recht aan de belangrijkste bevinding van ieder proefschrift: 'trust me, it's complicated'.
Goed, dan de tweede vraag. 'Wanneer ben je klaar?' Op 1 maart 2019 waren de vier jaren die voor een promotieonderzoek staan, voorbij. Echter, de afgelopen maanden bleek het aan papier toevertrouwen van mijn bevindingen net zo weerbarstig als de rol van hoger opgeleide kenniswerkers in de Politie. Ik richt mijn pijlen nu op een zorgeloze zomervakantie, maar of ik dan ook echt klaar ben…
Laten we het erop houden dat het einde in zicht is.
