In de loop van 2015 bepaal ik de wetenschapsfilosofische benadering die bij dit promotieonderzoek naar valorisatie in de politieorganisatie past. Een tweetal stromingen zijn relevant.
Het 'pragmatisme' beschouwt kennis en kennisontwikkeling als verbonden aan de praktijk en praktijken. Zij richt zich dus niet op thema's als geest, ideeën en universele waarheden, maar op handelen. Kennis krijgt gestalte in interactie en de praktische consequenties bepalen de betekenis.
Het 'wetenschappelijk realisme' houdt zich bezig met consequenties in plaats van ideeën. Ze accepteert de wereld zoals hij is 'and deals with it'. Het realisme neemt de bestaande werkelijkheid als gegeven en richt zich op het blootleggen van verklarende mechanismen, met inachtname van de kenmerken van de lokale context.
Dit lijken wetenschapsfilosofieën die 'passen' bij de politie als uitvoeringsorganisatie in een steeds complexer worden maatschappelijke realiteit. Deze context vereist een vorm wetenschap die nabij is en oog heeft voor de weerbarstige realiteit van politiewerk.
(Foto hiernaast: John Dewey, een van de grondleggers van het pragmatisme)
