Hoe stuur je de uitvoering van het Aanvalsprogramma aan? Wat gaat dat betekenen voor de Nationale politie? In oktober is in de Tweede Kamer het Aanvalsprogramma informatievoorziening Nederlandse politie 2011-2014 goedgekeurd. Het doel is de informatiehuishouding binnen de politie sterk te verbeteren. Om die reden is aan de Politieacademie de opleiding Informatie- en Project Management gestart, waar alle korpsen mensen naar hebben afgevaardigd. Er staat dus nogal wat te gebeuren op ICT-gebied de komende jaren. De mensen die dit aansturen zijn geen ICT-specialisten, dus hoe pakken ze dat aan?Nationale korpsleiding goed informerenAad Meijboom is als landelijke Chief Information Officer (LCIO) verantwoordelijk voor de uitvoering van het aanvalsprogramma. Hij wil de Nationale korpsleiding goed informeren. Op zijn initiatief organiseerde de SPL daarom de werkconferentie Informatiemanagement Kwartiermakers Korpsleiding. De genodigden waren de leden van de nationale korpsdirectie en de mensen die zich bezighouden met het aanvalsprogramma. Caesar Breimer, programmaleider landelijk computercentrum, was een van deelnemers: “De dag was bedoeld als een stoomcursus. Er waren meerdere sprekers, allemaal innovatieve specialisten. Gedurende de dag heeft ieder van hen een ander aspect uitgelicht. Bij zijn presentatie Besturing en Beheersing vertelde Martijn Ridderbos dat hij spanningen voorziet bij de uitvoering van het aanvalsprogramma.” Over een aantal van die spanningen vertelt Breimer meer. We ordenen dit artikel zo dat u deze mogelijke fricties en de manier waarop hiermee wordt omgegaan snel scannend kunt lezen.
Politieke wensen versus logische opbouw ICTEnerzijds zijn er politieke wensen die leiden tot keuzes op nationaal niveau. Aan de andere kant is het nodig om bij ICT-projecten in een bepaalde volgorde te werken, omdat het een vaak van het ander afhankelijk is. “Vergelijk het met de bouw van een huis. Je kunt pas de tweede etage bouwen als het fundament en de eerste etage staan. Dus als de politiek wil dat wij prioriteit geven aan de tweede etage, dan moeten wij erop wijzen dat we dat vanuit de ICT niet direct kunnen realiseren. Dat kan frictie geven.”Hoe gaan we daar mee om? “Het is belangrijk dat programmamanagers van tevoren die frictie zien en daar op managen. Juist daar kan de Nationale korpsleiding een rol vervullen. Zij hoeven niet precies te weten hoe de ICT in elkaar zit, maar moeten wel weten wat de politieke wens is en wat er in de praktijk mogelijk is. Op dat spanningsveld hebben zij een belangrijke taak. Om die reden is Aad Meijboom hier in de Nationale korpsdirectie volledig voor vrijgemaakt. Zo hebben we de verzekering dat hij de directie dagelijks kan bijpraten over dit programma.”Wensen vanuit de praktijk versus mogelijkheden van onze ICT“Er zullen spanningen optreden tussen de ‘business’ en ICT. Wat willen onze dienders, wat is hen beloofd en wat is er vanuit de ICT mogelijk? Zo moet de agent meer tijd op straat doorbrengen en moeten de administratieve lasten omlaag, maar is onze ICT er nogal slecht aan toe.”Hoe gaan we daar mee om? “We komen elke week met alle deelprogrammaleiders bijeen. Door steeds met elkaar af te stemmen, managen we samen dit soort spanningen.”Oude organisatie blijft draaien versus nieuwe wordt voorbereid“Als we bijeenkomen kijken we hoe we langzaam kunnen innoveren terwijl het dagelijkse werk gewoon kan blijven doorgaan. We kijken steeds wat het effect is op de huidige organisatie van wat we doen voor de nieuwe organisatie.”Steeds meer taken die meer tijd vragen versus alles moet nu“Je ziet dat de afgelopen tien jaar steeds meer taken bij de politie worden neergelegd, taken die vaak veel tijd vragen.”Hoe gaan we daar mee om? “We zullen ons moeten afvragen wat we willen, wat we moeten en wat er kan. Sommige dingen zullen dan misschien toch wel even moeten wachten.”Inspelen op regionale verschillen versus harmonisatie werkprocessen“Natuurlijk blijft de politieagent op straat handelingsvrijheid houden in hoe hij zijn werk doet en met de burger omgaat. Maar er komt een harmonisatie van werkprocessen. De Nationale korpsdirectie wil daar de regionale vrijheden uithalen. Des te sneller de organisatie als eenheid gaat functioneren, des te sneller kunnen we de informatiehuishouding en daarna de ICT op orde brengen.”Hoe gaan we daar mee om? “Voor politieleiders is het belangrijk om te onderkennen dat je af en toe anders bent qua omgeving, maar dat bij hetzelfde typen vragen eenzelfde manier van werken in dezelfde systemen nodig is. Wij hebben altijd maar die 5% verschillen uitvergroot, maar binnen de Nationale politie zullen we elkaar toch moet vinden op die 95% die we gemeenschappelijk hebben. De minister wil een organisatie die eenduidig en uniform haar taken uitvoert.”Unieke organisatie versus probleem dat meer organisaties hebbenAls organisatie is de politie uniek, maar het probleem waar we nu voor staan is dat niet. “Een van de sprekers was van het Kadaster, ook daar stonden ze voor een soortgelijke opdracht. Ze moesten de organisatie meenemen, op nationaal niveau inrichten en eenduidig maken. Heel herkenbaar. Juist daar zitten aspecten waar de Nederlandse overheid soms minder goed in is.”Hoe gaan we daar mee om? “Dit soort bijeenkomsten is daar heel belangrijk bij, je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden. Er zijn mensen die een dergelijk traject al een keer hebben afgelegd. Wij moeten er dus voor zorgen dat we weten waar we mee bezig zijn, we moeten onze literatuur kennen en het in de vingers te hebben, voordat we het gaan managen. Sommige dingen zijn gewoon te voorspellen. Je weet dat je door een periode van frictie zult gaan en dat je gebruikers moet meenemen. Stuur daar dan ook op. Het aanvalsprogramma is bijvoorbeeld geschreven voor de Tweede Kamer. Nu zullen we snel de vertaalslag naar de politiemedewerker moeten maken om ons aanvalsprogramma terug te brengen tot de dienders. We gaan dus communiceren wat het voor hen betekent, hoe het ze gaat helpen en waar ze af en toe last van zullen krijgen.”
Trefwoorden: informatievoorziening, harmonisatie werkprocessen
