Trainen, verificatie en het psychologisch onderzoek Roswitha volgt de bachelor tot politieagent. Voordat je begint: hoe ging de selectie? Je leest het in de tweede blog over de selectie voor deze opleiding. Het insturen van mijn motivatiebrief, de capaciteitentest en het intakegesprek. Deze selectiestappen had ik al achter de rug: nu was het tijd voor de verificatietoets en de sporttest. De verificatietoets is een controle op de online capaciteitentoets die ik al eerder had gemaakt. Eigenlijk gewoon om te checken of je die test wel zelf hebt gemaakt. Als de uitslag te veel afwijkt, moet je de capaciteitentoets nog een keer maken op de politielocatie. Voor de sporttest heb ik getraind met de Politie Conditieapp. Deze kun je zelf downloaden op je telefoon. Een soort hardloopapp, maar dan met oefeningen tussendoor. Ook houdt die app je resultaten bij. Dus dan kan je zien of je sneller wordt. Dat aflezen bleek voor mij moeilijker dan gedacht, want het cijfer werd steeds hoger. Daar baalde ik zo van! Want ik liep voor mijn gevoel steeds sneller en beter. Bleek dat het om de kilometers per uur ging, in plaats van om de minuten per kilometer. Joe, lezen is ook een vak! ❛❛ Na het lopen van de baan kreeg ik het zogenoemde ‘1500 meter-kuchje’ Het eerste fysieke moment in het selectietraject Ongeveer een maand na het intakegesprek meldde ik me ’s ochtends om half 8 al bij de Politieacademie in Amsterdam. Dit was het eerste fysieke moment in het selectietraject. Samen met nog acht andere potentiële collega’s. Voordat de testen begonnen, moest ik schriftelijk invullen hoe ik me had voorbereid en wat ik allemaal had gedaan. Daarna namen ze ons mee naar een zaaltje en stond de verificatietest klaar. Iedereen kreeg een eigen pc toegewezen en let’s go! De verificatietest duurde heel kort. Het is wel meteen op een hoog niveau, omdat je direct instapt op het eindniveau van de capaciteitentest. Of ik de verificatietest gehaald had, werd niet gelijk verteld. Eerst was het tijd voor de sporttest! Eerst een aantal oefenrondjes op de baan en daarna voor het ‘echie’. Ik had mezelf voorgenomen om de eerste ronde niet meteen vol gas te gaan, omdat vanaf ronde drie je benen moe worden. Alles ging gesmeerd en ik liep 22 seconden onder de minimaal te behalen tijd. Na het lopen van de baan kreeg ik het zogenoemde ‘1500 meter-kuchje’. Van de acht mensen hebben toch drie mensen de sporttest niet gehaald, dus het is wel echt belangrijk om goed te trainen. Na de sporttest moesten we terug naar de wachtruimte om op de uitslag van de verificatietoets te wachten. Een enorm zenuwslopend moment! ❛❛ De beoordelaar liet helemaal niets los toen ik vroeg hoe het ging Geschikt voor het échte politiewerk? Uiteindelijk was daar het verlossende woord dat we door mochten naar de volgende ronde. Bij de balie kon ik gelijk een afspraak maken voor de tweede selectiedag, het psychologisch onderzoek. Twee weken later al werd ik weer verwacht op de Politieacademie in Amsterdam. Het psychologisch onderzoek bestaat uit een gesprek met een psycholoog. En een rollenspel met een beoordelaar en een acteur. Ter voorbereiding op deze dag moet je thuis een kritisch denken test en drie vragenlijsten invullen. Die persoonlijkheidsvragenlijsten gaan over ingrijpende gebeurtenissen, mentale weerbaarheid en over je persoonlijkheid. Op de dag van het psychologisch onderzoek was ik ontzettend zenuwachtig. Dit is het selectieonderdeel waar de meeste kandidaten afvallen. En ik kan dan wel goed zijn in het tikken van beleidsstukken voor deze organisatie. Maar wie zegt dat ik ook geschikt ben voor het échte politiewerk? Al met al duurde het rollenspel ongeveer een uurtje en toen mocht ik weer terug naar de wachtkamer. De beoordelaar liet helemaal niets los toen ik vroeg hoe het ging. Heel vervelend! Na een tijdje haalde de psycholoog mij op voor het gesprek. Het was een leuk en ontspannen gesprek met de psycholoog. 'Ik heb het nu niet meer in eigen hand' Twee uur later stond ik weer buiten, hélemaal kapot en op van alle spanning. Maar het zat erop! Deze dag was voorbij en ik had het nu niet meer in eigen hand. Omdat deze selectieprocedure zoveel verschillende stappen kent, durfde ik er niet op te vertrouwen dat het goed zou aflopen. Eerst maar eens zien of ik alles wel zou halen. Pas dan durfde ik te dromen dat dit mijn nieuwe baan zou worden. Dit terwijl collega’s ervan overtuigd waren dat ik dit zou gaan halen. Ik kon niet wachten tot de volgende stap… dat lees je in mijn volgende blog!