Het allermooiste uniform Roswitha volgt de bachelor tot politieagent. Hoe was dat om jezelf voor het eerst in het uniform te zien? Ze vertelt het in haar blog. Ik kan het bijna niet geloven. Daar sta ik dan. Met de grootste grijns van de wereld en met een streep op mijn schouder in het allermooiste uniform. Als kind droomde ik hiervan. Mijn hakken ruil ik in voor kisten van Meindl, en m’n pantalon is een blauwe broek geworden. Ik mag me melden bij de politie-uitrustingslocatie in Apeldoorn. Toch wel een beetje spannend, zo’n eerste keer het uniform passen. Hoe gaat het staan? Zit het wel lekker? Ik word keurig ontvangen door de portier die me de goede kant op wijst. Ik zie al wat collega’s voorbijlopen met twee grote dozen en een tas op zo’n rolkarretje. Wow, dat zijn veel kleren… Enorme rijen vol met het uniform Ik neem plaats in de wachtruimte en keurig op tijd word ik opgehaald door een collega. Ik kom binnen in een soort politie-H&M! Overal hangen kleren, in verschillende maten, soorten en kleuren. Voor de ME een apart rek, voor de OBT-docenten een speciale hoek, motorkleding hangt ook keurig op hangertjes. En enorme rijen vol met “het uniform”. We lopen naar een balie, vergelijkbaar met een kassa met daarachter een paskamer. We nemen wat gegevens door en bespreken mijn “gewone” maat. Laat het passen maar beginnen! Eerst sokken, sportschoenen en kisten. Jeetje, die laatste zitten toch niet echt heel comfortabel hoor. Ik heb het ondertussen al bloedheet gekregen, want die schoenen fatsoenlijk aankrijgen, is wat mij betreft een complete workout! Daar moet ik nog wat handigheid in krijgen… De politiekledingmeneer lacht me ondertussen al heel hard uit, en we hebben de grootste lol samen. “Die overal? Moet ik die ook?!”. Ja, die moet ik ook, want die heb ik de eerste week aan bij de introductie. Oja, en die moet ik zeker niet vergeten te wassen, want anders kom ik als een smurf uit het water. Goed om te weten, de eerste week moet ik dus mét kleren het water in en als ik niet uitkijk, kom ik er blauw uit. Je wilde toch zo graag “blauw (geverfd) worden”? Kan je ‘t krijgen ook! ❛❛ Die schoenen fatsoenlijk aankrijgen is wat mij betreft een complete workout! We gaan verder met de sportkleren. Sportshirts en het trainingspak zitten goed, dus die gaan mee! De sportbroek past niet, dus die laat ik bestellen. Ondertussen krijg ik ook nog even een pet op m’n hoofd. De politiekledingmeneer zegt dat wanneer je een tik tegen de klep geeft, de pet moet blijven zitten. Weer wat geleerd! Of ik een hoge of een lage broek wil? “Euh, hoog? Denk ik?” Dat moeten we dus even passen, want bij een hoge broek hoort een kort vest (en logisch bij de lage broek dus een lang vest). Omdat ik anders niet kan zitten vanwege m’n koppel. Ik ben zo verstandig om me te laten adviseren. De politiekledingmeneer rent ondertussen heen en weer om allerlei soorten en maten van onderdelen van het uniform in m’n paskamer te hangen. Zit het goed? Ik krijg een softshell-jas aan en daaroverheen word ik in een veiligheidsvest gesnoerd. “Zit het goed?”, vraagt de politiekledingmeneer. Euh ja, zit het goed? Wat zit goed? Nee, eigenlijk niet, want ik heb het bloedheet en het zit best strak allemaal. Maar volgens mij zit het goed genoeg. Als ik er ook nog een buitenjas overheen krijg, bekruipt me toch een beetje een angstig gevoel. Als ik straks met deze kleding, een volle koppel en die zware kisten over een hekje moet springen, klap ik er dwars doorheen, denk ik. Ik hoop maar dat we dit ook oefenen in de opleiding… Het blijkt toch geen echte H&M te zijn, als blijkt dat ik met twee volle dozen en een tas vol kleding zonder te betalen het pand na een klein uurtje mag verlaten. Ik denk dat ik een extra kledingkast moet gaan aanschaffen voor al deze spullen, of in ieder geval een deel van mijn huidige kledingkast moet gaan opruimen. Als ik thuiskom, zegt m’n partner meteen: “wat heb je een kort vest”. Ja! Vanwege m’n hoge broek en anders kan ik niet zitten! Als ik even later de kleding uitpak, zie ik dat ik de lage zomerbroeken heb ontvangen, in plaats van het hoge model. Ik bel met de servicedesk FM om de broeken te ruilen. De eerste week van de introductie moet ik ook een broek mee. En ik zie het al weer helemaal voor me: buiten 30 graden en dan mag ik in een winterbroek aan. Maar de stress blijkt voor niets als ik keurig op tijd een mailtje krijg dat mijn bestelling is geleverd. Gelukkig! Ik kan gewoon in een zomerbroek naar Ossendrecht.