Het verhaal van Wesley Een vuurwapen in je hand, is dat zwaar? Hoe los je het eerste schot? En wat als je het schieten minder snel onder de knie hebt dan de andere politiestudenten? Het overkwam student Wesley. Door de goede begeleiding van docenten en zijn doorzettingsvermogen, mag hij inmiddels het wapen bij zich dragen. Hij vertelt ons hier meer over. ‘Als je op het rooster ziet staan ‘schietles’, dan kijk je daar naar uit. Ik was benieuwd hoe het zou zijn. Maar voordat het zover is, krijg je lessen wapenleer. Van jouw docent ontvang je uit de wapenkamer jouw eigen vuurwapen. Wanneer alles goed gaat, draag je deze jouw gehele carrière. Best een moment dus. Het wapen was zwaarder dan ik had gedacht. Het voelde heel stevig. En ook al weet je dat er nog geen patronen inzitten, het besef wat het kan doen is er. Ik voelde letterlijk en figuurlijk de zwaarte van het wapen.’ ❛❛ Het was dus moeilijker dan ik had gedacht ‘Tijdens de les wapenleer kom je alles te weten over de twee belangrijkste disciplines bij het schieten: de trekker- en loopdiscipline. Maar je leert ook de werking van het wapen en storingsreacties. Ik vond het ingewikkeld. Het is niet alleen de trekker overhalen. Het was dus moeilijker dan ik had gedacht.’ Schotgewenning ‘Tijdens Q2 van de opleiding ga je voor het eerst de schietbaan op. Je werkt aan jouw houding, hoe je het wapen vasthebt en richt. Docenten vertellen bijvoorbeeld ‘niet erin knijpen’, ‘recht voor je uitstrekken’ en ‘stevig staan’. En dan komt het moment dat een docent naast je komt staan en je voor het eerst de trekker overhaalt. ‘Schotgewenning’ noemen we dat. Het gaat er nog niet om of je raak schiet, maar je bent er onbewust toch mee bezig. Waar is het gaatje op het kaartje te zien? Bij het afvuren komt ook nog kijken dat wij als mensen geneigd zijn het moment van het schot te willen bepalen. Maar daardoor schiet je vaak naar beneden en raak je jouw doel niet. Je moet het wapen het schot laten bepalen. Het wapen schiet uiteindelijk en jij laat het schieten.’ ❛❛ Een agent die niet kan schieten, dat kan natuurlijk niet ‘Daarna richtten we ons meer op raak schieten. ‘Door jouw wapen heen kijken’ zeggen de docenten dan. Maar ik merkte soms dat andere studenten sneller gingen dan dat ik ging. De eerste paar lessen schoot ik niet veel raak. En ik wist eigenlijk niet waar het aan lag. Ik probeerde de instructies van de docenten zo goed mogelijk op te volgen, maar het leek meer toeval als ik raak schoot. Richting de schiettoets moesten we meer van verderaf schieten. In eerste instantie schoten we vooral op vijf meter en uiteindelijk ook vanaf vijftien meter. Steeds verder naar achteren, stonden mijn schoten niet meer op de kaart. Dit gaat mij nooit lukken, dacht ik.’ Persoonlijke begeleiding ‘Een agent die niet kan schieten, dat kan natuurlijk niet. Ik schaamde me er in het begin voor. Een docent gaf me het advies om bijles te volgen. Dat gaf me geen fijn gevoel. Ik volgde het advies op. Ik ging op een woensdagavond naar de schietbaan. Een docent begeleidde mij persoonlijk, bekeek mijn houding en gaf me specifieke instructies. Ik had eindelijk door waar het bij mij misging. Het is echt een handigheid. Na nog een paar keer oefenen, schoot ik bijna altijd raak. Hierna volgde nog een paar schietlessen met de rest van het leerteam. Die lessen gingen veel beter. Ik kreeg er steeds meer vertrouwen in.’ ‘Ik had dubbel zoveel spanning voor de schiettoets dan dat ik normaal heb voor een toets. Want de toets niet halen betekent dat je de straat niet op mag. En dat terwijl mijn praktijkperiode al over twee weken zou beginnen. Waar het eerder onmogelijk voelde, is het me toch gelukt. Ik denk dat ik nog nooit zo blij ben geweest om een toets te halen! Vanaf Q4, de praktijkperiode, mag je dan ook daadwerkelijk het vuurwapen bij je dragen. Dat gaf vooral voldoening. Op het moment dat het wapen ook echt in het holster zit en onderdeel is van jouw uitrusting, is het tastbaar dat je het hebt gehaald.’ ❛❛ Het kan echt wat brengen, ook al is het soms lastig te moeten ervaren dat je ergens extra tijd in moet steken ‘Ik mag nu de praktijk in en de straat op. Maar een schiettoets doe je twee keer per jaar om gecertificeerd te blijven. Ik ben ervan overtuigd dat me dat ook weer gaat lukken. Achteraf gezien is het helemaal niet erg dat sommige dingen tijdens de opleiding stroever verlopen. Het is goed dat ik die extra hulp heb gehad en het advies heb opgevolgd. Het kan echt wat brengen. Ook al is het soms lastig te moeten ervaren dat je ergens extra tijd in moet steken.’