Lintopdrachten overslaan
Verdergaan naar hoofdinhoud

In de naam van...

Plaatsingsdatum:

Laatste update: 28-8-2018 13:40

La Roche sur Yon 1.jpgTijdens mijn vakantie was ik in La Roche sur Yon, rond het moment dat de Tour de France de stad aan deed. Aan de rand van het centrale park staat een kerk en aan de voorgevel daarvan zag ik een poster aan de muur. Van een kapelaan of pastoor die zich op zijn oude fietsje haastig voortbeweegt. Een knipoog naar de Tour.
Daaronder de tekst: 'L'amour du Christ nous presse'. Het is een tekst uit de Bijbel, uit 2 Korintiers 5 vers 14. 'omdat we er door de liefde van Christus toe gedrongen worden'.
Voor mij, met mijn Christelijke achtergrond, niet onbekend. Stof tot nadenken.
Kan je daar alles mee rechtvaardigen? In de naam van Jezus alles goed praten? Het is echt zo'n tekst die voor allerlei interpretatie vatbaar is, zeker als je hem uit de context rukt.
Ik hoor de commentaren al, over de kruistochten, over misbruik, over manipulatie. Allemaal waar.
Maar stel dat je hem positief gebruikt en dat liefde voor mensen werkelijk centraal blijft staan?

Waarom haal ik dit aan? Na mijn vakantie las ik op het Intranet een artikel over een politiebureau in Nederland als mogelijk doelwit voor terrorisme ('Foto politiebureau Veranda aangetroffen in terrorisme-onderzoek'). Onderaan het artikel kwam ik automatisch bij de reacties van collega's uit. Die lees ik altijd met interesse, ze geven een beeld van wat er leeft. Van emotie, overwegingen, gedachten, hoop en frustratie bij collega's. Soms schiet ik in de lach om die reacties.
Soms kan ik wel janken.
In dit geval ging de reacties over de interpretatie van Koran en Bijbel. Over terrorisme en geloof en de relatie tussen deze twee. Over het feit dat interpretatie van Islam en Christendom tot zoveel slechte dingen kan leiden. Zoals misschien ook 'L'amour du Christ nous presse'….
Als ik er over nadenk: het ging volgens mij over overtuigingen. Je hangt een overtuiging aan, die mede bepaalt wat je denkt, zegt en doet. De aard van de overtuigingen speelt daarin een rol. Religieus of niet. Is die aard goedaardig of kwaadaardig? Laat die ruimte voor een ander, is er ruimte voor ander gedachtegoed? Of niet?
Toen ik er met enkele mensen over sprak, leidde dat tot de kip/ei vraag. Leidt geloofsbeleving tot overtuigingen? Of zijn er misschien al overtuigingen, die worden gerechtvaardigd met geloofsbeleving?
Ik ben geen wetenschapper of onderzoeker, maar de mate van beïnvloeding door overtuigingen lijkt gedrag te bepalen. Kijk maar naar de historie. Als je overtuiging is dat donkere mensen inferieur zijn, dan zal dat je gedrag bepalen. Denk aan ons slavernijverleden, apartheid in Zuid-Afrika en de kloof tussen blank en zwart in de VS die nog steeds niet gedicht is.
Als je overtuiging is, dat een bepaalde bevolkingsgroep verantwoordelijk is voor alle ellende in jouw maatschappij, dan bepaalt dat je gedrag jegens die bevolkingsgroep. Denk aan de Joden, Sinti en Roma in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw in Europa.

Hoe is dat binnen onze organisatie? Hoe zit dat bij ons? Welke overtuigingen hebben zich in ons brein genesteld? Door ons jarenlange werk in één bepaalde wijk? Door onze negatieve ervaringen met vertegenwoordigers van bevolkingsgroepen, die representatief voor die groep lijken te zijn? (Maar het feitelijk niet zijn.)
Door onze opvoeding, door de omgeving waarin wij ons hebben ontwikkeld, door onze teleurstellingen in politiek, gezag en macht, door beïnvloeding door media? Zijn we politie voor iedereen? Of vinden we sommige mensen toch een beetje 'minder' en lopen we daar net iets minder hard voor. Ik heb me daar in het verleden wel schuldig aan gemaakt. Bijvoorbeeld als ik iemand asociaal vond. Of als iemand niet in mijn waarden- en normenpatroon paste.

Met onze ambtseed en ambtsbelofte beloven we trouw aan de Koning en aan de wetten van het Rijk. Dus ook aan artikel 1 van de Grondwet. Onze ambtseed of ambtsbelofte laat geen ruimte voor eigen overtuigingen die zich uiten in ons handelen, we onderschrijven met die eed en belofte immers dat allen die zich in Nederland bevinden, in gelijke gevallen gelijk worden behandeld. En dat discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, niet is toegestaan. Zeker niet binnen onze organisatie. Zeker niet door onze organisatie.
Wij zijn immers waakzaam en dienstbaar, integer, betrouwbaar, verbindend en moedig.
Mijn eigen overtuigingen mogen dus nooit de norm zijn als ik bezig ben met mijn werk. Ik heb geleerd dat als ik aan het werk ben, ik de Nederlandse Politie vertegenwoordig en niet het individu dat luistert naar de naam Gerdo Elzinga. Hoewel dat individu wel telkens aanwezig is. Ingewikkeld.

Wat je overtuigingen ook zijn, ik hoop dat je liefde voor mensen, voor recht en rechtvaardigheid en voor gelijkwaardigheid je drijfveer zijn. Als dat zo is staat in elk contact de mens centraal, ongeacht godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of geaardheid.
Dat betekent niet dat je het met die persoon eens hoeft te zijn.
Dat betekent niet dat je het met zijn gedrag eens hoeft te zijn.
Dat betekent niet dat je de ander hoeft te begrijpen.
Dat betekent niet dat je altijd aardig hoeft te zijn.
Dat betekent niet dat je niet duidelijk mag zijn.
Dat betekent niet dat je terughoudend in je optreden hoeft te zijn als actie nodig is.

Het betekent wel dat je een mens altijd als mens ziet en ook zo behandelt.
Dat je begrijpt dat het niet persé om jou gaat, maar vaak over de ander of om een groter geheel.
Dat je niet alleen kennis hebt van artikel 1 van de Grondwet, maar dat artikel ook werkelijk toepast.

Gerdo Elzinga
Programmagroep de kracht van het verschil Politieacademie
gerdo.elzinga@politie.nl

Trefwoorden