Na mijn keuze voor de wetenschapsfilosofische inbedding in het pragmatisme, kies ik begin 2016 voor een bijpassende methodologie. Ik geef mijn experimenten vorm als 'ontwikkelingswerk' bestaande uit praktijk- en theorieontwikkeling.
Dit betekent dat ik intervenieer in bestaande werkpraktijken en het effect daarvan evalueer. De interventies bestaan uit het overdragen van inzichten over 'verbindende vermogens' uit de literatuur over professionaliteit en kennismanagement. De evaluaties geef ik vorm met behulp van de methode van 'Realistic Evaluation'. Deze evaluatiemethode wijkt af van een standaardevaluatie doordat het niet leidt tot een bekrachtiging ('ja, het is gelukt!) of een afrekening ('nee, het heeft gefaald') van de interventie. Een realistische evaluatie is juist bedoeld ter verdieping en verrijking van de werkingsmechanismen van een interventie.
Dit houdt in dat de basisinterventie wordt beoordeeld op 'What works, why, where and for whom?'. Er wordt dan ook niet gestreefd wordt naar een 'generalisatie' maar juist een 'specificatie' van de resultaten. Deze specificatie kan bovendien al plaats vinden gedurende het proces, omdat voortdurend wordt gemonitord wat de voortgang is, wat barrières zijn en hoe deze kunnen worden weggenomen. Tot slot vindt de evaluatie responsief plaats, oftewel als gezamenlijke zoektocht van onderzoeker, onderzochte en relevante betrokkenen.
