Een promotieonderzoek dat vertrekt vanuit het thema valorisatie houdt zich expliciet bezig met het publiek dat het bedient. Naast de vanzelfsprekende academische doelgroep probeer ik daarom op verschillende vlakken rekening te houden met andere 'publieken' zoals het HBO, de politie en de geïnformeerde leek. Het stond voor mij in dat kader vanaf het begin vast dat het proefschrift een Nederlandstalige monografie zou worden in plaats van een bundel Engelstalige artikelen. Naast deze belangrijke keuze voor de schrijftaal was ik ook vanaf het begin van het traject op zoek naar een passende beeldtaal die de theoretische conceptualisaties en empirische bevindingen op een herkenbare wijze weet te representeren.
Sinds media 2019 ben ik hiertoe in gesprek gegaan met tekenaar Jan Rothuizen met wie ik al eerder had samengewerkt om een buurt van een wijkagent letterlijk in kaart te brengen. Jans vermogen om sociale situaties tekstueel te duiden en te vertalen naar treffende illustraties leek me erg geschikt om de spanningen op basisteams te verbeelden. Bovendien sprak me zijn esthetiek van zwart-wit tekeningen van fijne lijnen erg aan. Gelukkig vond Jan de politie op zijn beurt een uitdagende context dus de intentie om samen te werken was snel bezegeld.
Hiermee hadden we echter nog geen passende beeldtaal gevonden. Jans associatieve tekstjes bij de tekeningen bleek namelijk te botsen met de zorgvuldig verwoorde duidingen in mijn proefschrift. Hier diende hij zich simpelweg 'aan te houden'. Gelukkig kwamen we er al gauw achter dat de tekeningen juist veel minder strikt hoefden te passen bij de boodschap en dat sterk aangezette beelden juist tot nadenken stemden over de implicaties van de bevindingen. Op deze manier kwamen we tot een specifieke combinatie van kunst en wetenschap die zorgt voor een product dat hopelijk betekenis heeft voor een breder publiek dan 'enkel' de academische wereld.
