Voor het tijdschrift Justitiële Verkenningen heb ik met Bert Jan Kreulen (en met dank aan Wouter Landman) een artikel geschreven over de uitdagingen waar gebiedsgebonden politiezorg voor staat.
Hiertoe hebben wij ons gericht op het fenomeen ‘ambiguïteit’ dat terug te zien is in een aantal maatschappelijke ontwikkelingen: superdiversiteit, ondermijning, sociale verschraling en glocalisering. Ambiguïteit verwijst naar dubbelzinnigheid; naar tegenstrijdige interpretaties of gevolgen van een situatie of vraagstuk. Hierbij is de afwezigheid van consensus het uitgangspunt. Dit betekent dat politiewerk niet zozeer gebaat is bij de gebaande paden van inrichten, protocolleren, informatiseren of instromen, maar dat er behoefte is aan nieuwe wegen.
In het artikel schetsen we de 'nieuwe weg' van onderzoekende politieprofessionals die 'snappen' wat samenwerken bij de aanpak van concrete vraagstukken vraagt. Dit is volgens ons het betekenis geven aan ambiguïteit door verschillende perspectieven te onderkennen en te combineren op zoek naar oplossingen. Daarnaast wijzen we niet zozeer op de noodzaak van meer kennis, expertise of informatie, maar juist op een kritische, onderzoekende houding ten aanzien van ontwikkelingen als 'predictive policing' of 'profiling'. Tot slot schetsen we deze vorm van onderzoekende professionaliteit als relevant perspectief voor de doelgroep van hoger opgeleide dienders.
Het artikel is hier te lezen: 
JV-2017-04-MeursKreulen.pdf
