De titel van mijn eerste column was:
‘assistentie gezocht’. Ik deed een oproep aan iedereen die de toekomst van de
recherche aan het hart gaat om met ideeën te komen en mee te denken. Ik was
daarom blij met de brief die de gezamenlijke teamchefs Generieke Opsporing eind
mei aan Stoffel Heijsman en mij stuurden. Ze willen niet zomaar meedoen: ze
staan te trappelen. Ze hebben veel in de aanbieding, zo schrijven ze. Samen
vertegenwoordigen ze niet minder dan 2000 rechercheurs. Maar vooral vinden ze-
terecht!- dat hun kennis en ervaring niet gemist kon worden. De teamchefs
vreesden dat ze niet betrokken zouden worden bij de uitwerking van de ideeën
die in de contourennota over de verbetering (‘herijking’) staan.
Voor mij was de brief een uitgelezen
gelegenheid om met hen om de tafel te gaan zitten. Het werd een inspirerende
discussie over de vragen waar we op de korte en lange termijn voor staan. Een
deel van het gesprek ging over een actueel en heikel thema dat ook in hun brief
wordt aangeroerd: hoe zorgen we ervoor dat
je op een goede manier hoger opgeleiden werft, behoudt en in de
organisatie past? Een van de punten van zorg bij de teamchefs is de vraag of
bij de werving wel een realistisch beeld wordt geschetst van het werk dat ze
gaan doen. Wordt niet te veel de indruk gewekt dat ze alleen maar voor het
‘denkwerk’ worden binnengehaald? De hoog opgeleide rechercheur moet in hun ogen
ook een doener zijn die in staat en bereid is om bijvoorbeeld deelonderzoeken te
coördineren of taps uit te werken.
In de loop van het gesprek kwam de focus
steeds meer op de noodzakelijke vakontwikkeling te liggen. Niet alleen van de
hoogopgeleide instromers en zij-instromers, maar van alle mensen in de
opsporing. We deelden onze zorgen over de bezuinigingen die ons mogelijk te
wachten staan. Maar een vraag die we onszelf als leidinggevenden-onder-elkaar ook
stelden was: is dat nu echt het fundamentele probleem? Of is het een kwestie
van de verkeerde prioriteiten stellen? Vakontwikkeling vereist veel meer dan
extra geld voor opleidingen. Het is iets waar je als professional binnen je
eigen organisatie permanent mee bezig moet zijn. Hebben we dat wel voldoende
gedaan? De laatste jaren is er veel tijd en aandacht gaan zitten in de eigen organisatie.
We maakten ons onder andere druk over de huisvesting en de personele reorganisatie
die de vorming tot de Nationale Politie met zich meebracht. De gezamenlijke
conclusie is dat de vakontwikkeling hoog bovenaan op onze prioriteitenlijst
moet staan.
Columnist van dienst: Wim van Amerongen
Programmadirecteur Herijking Opsporing
Reageren? Mail naar
kwaliteitopsporing@politie.nl
