Lintopdrachten overslaan
Verdergaan naar hoofdinhoud

Maar kunnen we ook uitzoomen?

Plaatsingsdatum:

Laatste update: 11-9-2017 09:58

​Het was een aansprekende column van Wim van Amerongen. Want wie herkent zich niet in dat beeld dat het tegelijkertijd zeurt en zindert als het om de vernieuwing van de opsporing gaat? Aan wat hij over dat zinderen schreef, wil ik nog iets toevoegen. Het mooie van het proces waarin we in zitten is namelijk dat het ons uitdaagt om anders te kijken naar de dingen die we doen. Dat overkwam me kort geleden. De aanleiding was overigens allerminst mooi. Als Officier van Dienst (OvD) kreeg ik een melding over een oude vrouw die vermoedelijk in haar woning was overleden. De twee familieleden waren overdonderd door de hoeveelheid mensen die in korte tijd arriveerden. Eerst twee geüniformeerde agenten, daarna kwam ik met een ‘opstapper’ (een collega die meekijkt hoe een dienst verloopt), dan twee collega’s van de forensische opsporing, gevolgd door twee tactisch rechercheurs en een forensisch schouwarts. Allemaal stonden we opeengepakt in het portiekje, tot de deur openging.
De vrouw bleek inderdaad overleden. Ik kon de familieleden precies uitleggen waarom we daar met deze groep mensen waren en wat ieders rol was, en dat stelde de familie gerust. Bij de herijking stellen we ons steeds de vraag of we wel de goede dingen doen. En ook in deze zaak vroeg ik me af of wat daar allemaal gebeurde wel zo efficiënt en effectief was. Als het over het herijken van de opsporing hebben, spreken we al snel over middelen, over nieuwe technologische mogelijkheden, over de kracht van big data, over burgerparticipatie. Maar dacht ik, toen we daar met ongeveer tien mensen in die kleine woning rondliepen: zouden we ook niet een grote slag maken als we beter met bestaande capaciteit en mogelijkheden om zouden gaan?
Zit daar niet ook meteen een diepere vraag achter? Als politie zijn we trots op wat we onze actie-intelligentie noemen. Zodra er een noodsituatie is, zoomen we in en zijn we snel ter plaatse. Om hulp te bieden, de situatie onder controle te brengen en te houden, het sporenonderzoek te beginnen, getuigenverklaringen te verzamelen, enzovoort. Onze hele cultuur is gericht op meteen handelen, omgaan met een grote werkdruk, op de inzet van middelen. Maar is de keerzijde niet dat we zo gericht zijn op het nu, dat we de kunst van het uitzoomen minder beheersen en dus onvoldoende stilstaan bij de vraag hoe we ons werk in de toekomst nog beter kunnen doen. En zo geleid worden door de waan van de dag dat we al helemaal niet de vraag stellen of we werkelijk op de meest effectieve manier ons werk voor de burgers doen?

Heb je suggesties over hoe in jouw dagelijks werk anders en beter kunnen? Mail naar kwaliteitopsporing@politie.nl

Columnist van dienst: Margriet Algera
Reisleider Herijking Opsporing Midden Nederland

Trefwoorden
Margriet Algera