Ik ga alweer het derde jaar in als 'Reisleider Toekomstbestendige Opsporing en Vervolging Midden Nederland'. Voor mij is dit een mooi moment om de balans op te maken. Want het derde jaar is het bij dit soort vernieuwingsbewegingen vaak erop of eronder: het moment dat alle mooie initiatieven en plannen moeten worden bestendigd. Dat geldt zeker ook voor waar wij mee bezig zijn. In het eerste jaar waren we nog volop bezig met onderzoek. We vroegen ons af wat er aan de hand was in de opsporing en wat er nodig was om de opsporing echt 'toekomstbestendig' te maken'. Dat kon alleen door goed te luisteren naar de mensen en te vragen wat er nodig was. Er ontstond een mooi beeld over de cultuur binnen de opsporing in onze eenheid en het werd zichtbaar waar we wel en niet effectief werkten en waarom. De volgende vraag die we stelden was: en nu? Wat staat ons nu te doen om hierin verandering te brengen? We bedachten een aanpak die gericht was op een bottom up verandering van gedrag, en wisten dat het een lange adem zou vergen.
Het tweede jaar waren we bezig met deze concrete plannen en het in beweging krijgen van collega's en van de leiding. Want het goede voorbeeld geven werkt wel top down. Als ik de balans opmaak, ben ik tevreden. Niet alleen in mijn eenheid waar de domeingroepen de ruimte krijgen om te experimenteren en anderen te besmetten, maar overal in het land zijn we begonnen met nieuwe manieren van werken. Denk aan Scrum, de Vanguard-methode en Vernieuwend Werken, stuk voor stuk werkwijzen waarbij we worden uitgedaagd onze manier van werken ter discussie te stellen. Waarin we met een veel minder strakke hiërarchie ruimte geven aan betere oplossingen. Waarin we niet meteen taakgericht aan de slag gaan, maar steeds de waarom vraag blijven stellen.
Blij ben ik ook met manier waarop de vernieuwingsbeweging overal is aangeslagen. Dat merkte je niet alleen aan het enthousiasme voor de initiatieven die ik net noemde. Het is mooi te zien dat dat er op allerlei andere manieren geprobeerd wordt de opsporing op een nieuwe leest te schoeien. Door versterking van de burgeropsporing. Met de sprongen voorwaarts in de aanpak van cybercrime. Ik merk het verder ook aan de positieve respons op de nieuwsbrieven die ik rondstuur. Er zijn inmiddels honderden die ze lezen. Enthousiaste mensen van de politie en het Openbaar Ministerie.
Maar helaas is een vernieuwingsbeweging geen trein die als vanzelfsprekend voortdendert. In het derde jaar zie ik ook dat een vernieuwingsbeweging kwetsbaar kan zijn. Zo'n beweging is bijna altijd afhankelijk van enkele voortrekkers in een team. Wat nu als ze vertrekken omdat ze een andere baan krijgen? Daarnaast is er de verleiding terug te vallen in het oude vertrouwde patroon, in de comfort-zone. Gewoon weer klassiek rechercheren. Wachten tot je iets opgedragen krijgt. We moeten voorkomen dat dit er allemaal langzaam weer in sluipt.
Ik ben overigens wel optimistisch. Ik denk dat heel veel van ons beseffen dat er geen weg terug is als we opsporing echt willen versterken: veel van onze collega's zijn immers al door het virus van de vernieuwing besmet!
Reacties? Of wil je je aanmelden voor mijn nieuwsbrief?
Mail naar: kwaliteitopsporing@politie.nl
Columnist van dienst: Margriet Algera
Reisleider Toekomstbestendige Opsporing en Vervolging Midden Nederland
