Elke maand deelt een student, docent of begeleider van de basis politieopleiding zijn of haar ervaringen in een blog. Deze maand: Kim Roerig, praktijkbegeleider binnen de Eenheid Noord-Nederland en kwartiermaker voor de Leer- en Ontwikkelplek in Groningen. Ze vertelt over haar ervaringen en over hoe studenten het nieuwe basis politieonderwijs beleven.
Sinds 2017 begeleid ik studenten binnen de eenheid. In 2019 volgde ik de opleiding tot praktijkbegeleider, waarmee ik nu eigenlijk mijn droom om te werken bij de politie combineer met de kriebels die ik altijd had om docent te zijn. Ik startte dus als praktijkbegeleider in de ‘oude’ vorm. Met de komst van PO21 veranderde het accent in mijn taken wel wat. Ik ging binnen de Eenheid Noord-Nederland aan de slag als kwartiermaker voor Leer- en Ontwikkelplek (LOP) in Groningen. Ik moest dus samen met mijn collega’s alles regelen om ervoor te zorgen dat we in week 5 van 2021 de eerste lichting konden ontvangen. Dit varieerde van praktische zaken tot het werven van praktijkbegeleiders. Dat was best wel een uitdaging, want bij de start van PO21 was er veel onzeker en onduidelijk. En het werven van praktijkbegeleiders, dat viel niet mee. Natuurlijk hebben we te maken met een krappe capaciteit, maar sommige praktijkbegeleiders wilden bijvoorbeeld ook niet op een vaste locatie als de LOP gaan werken. Ze zagen soms op tegen de reisafstand of wilden hun eigen team niet loslaten.
Meer houvast
Waar ik wel heel blij mee ben is dat ik, ondanks dat ik een overkoepelende taak heb, regelmatig contact onderhoud met de studenten. Veel van hen zijn nog erg zoekende. Ze vragen zich af wat we van ze verwachten en hoe je een goed portfolio maakt. En je eigen opleiding regisseren of verantwoordelijkheid nemen voor je eigen opleiding ís natuurlijk ook best lastig. Zeker voor de eerste lichtingen, die nog niet kunnen terugvallen op ervaringen van anderen of op nuttige praktijkvoorbeelden. Gelukkig ontwikkelt de Politieacademie steeds meer hulpmiddelen die houvast bieden. In een werkgroep, waarin onder meer PA-collega’s zitten, zetten we onlangs bijvoorbeeld oriëntatiedagen op, waarop studenten kennis kunnen maken met voor het politiewerk relevante partners in de regio. We maken daarvoor een menukaart die ze een vastomlijnde keuze biedt. Verder overleggen we ongeveer eens per maand met alle praktijk- en trajectbegeleiders over de stand van zaken. Daardoor zitten we allemaal op één lijn. Dat is prettig en duidelijk, zeker ook voor de studenten.
Kwaliteitsimpuls
En wat mij betreft maakt de komst van de LOP een groot verschil in het werk als praktijkbegeleider. Voorheen begeleidde ik studenten naast het gewone werk. In de praktijk deed ik dat dus vaak in de avonduren of in m’n vrije tijd, want er was tijdens de dienst altijd wel iets belangrijks aan de hand. Dankzij de LOP kunnen we ons nu volledig op het begeleiden concentreren. Niet het politiewerk, maar de student staat nu centraal. Dat zorgt echt voor een kwaliteitsimpuls. Studenten voelen zich er veilig en durven daardoor zichzelf te laten zien en te delen wat er in ze omgaat. Bovendien weten ze nu precies bij wie ze met vragen en problemen terecht kunnen. Dat biedt vastigheid. Verder werken we met een speciale studentenplanner om te voorkomen dat studenten de gaten in de roosters van het basisteam moeten vullen. Het basisteam komt met een actieplan. Past hun voorstel in de opleiding van de student? Prima, gaan we doen. Zo niet, dan luidt het antwoord nee. De regie ligt bij ons en dat werkt uitstekend.
Leerzaam en inspirerend
En wat ik echt heel mooi vind aan het begeleiden is dat ik ook veel van de studenten opsteek. Dit werk dwingt je om je kennis goed op orde te hebben. Bijvoorbeeld op juridisch gebied, maar ook wat betreft allerlei vernieuwingen zoals Mobiel Effectiever Op Straat (MEOS). En studenten houden je een spiegel voor. Ik vraag me vaker af: doe ik het wel goed? Je gaat op een andere manier kijken naar je eigen handelen. Dat is heel leerzaam. Wat ik in deze fase van het nieuwe onderwijs nog wel lastig vind, is dat je voor sommige PO21-aspecten afhankelijk bent van anderen. Je moet soms geduldig afwachten, terwijl je zo graag verder wilt en ook verder moet.
Maar daar staat tegenover dat het enorm inspirerend blijft om van dichtbij te zien hoe studenten zich ontwikkelen. Hoe ze binnenkomen en stap voor stap uitgroeien tot agenten. In het ene geval loopt dat op rolletjes, in het andere kost het extra inspanning. Zo begeleidde ik een student bij wie we twijfels hadden. Halverwege de opleiding ontdekten we dat er privéproblemen speelden. Daar wisten we bij te helpen en daarna stegen de studieresultaten aanzienlijk. Voor de laatste stage kwam deze student naar me toe: ‘Wil jij me begeleiden, want bij jou voel ik me vertrouwd’. Dat is zo hartverwarmend. Dan ben ik zo tevreden en zo trots op mijn werk.
