Met het Nederlands waterpoloteam was ze vorig jaar zomer nog actief op de Olympische Spelen in Tokyo, nu volgt ze de opleiding tot agent. Met Nomi Stomphorst, jarenlang één van de boegbeelden van het vrouwenwaterpolo, is de politie een échte teamspeelster rijker. ''Ik vind het heel mooi om maatschappelijk iets te kunnen betekenen.''
Zilver op het Europees kampioenschap in 2014 en 2016, zilver op het wereldkampioenschap in 2015, Europees kampioen in 2018 en een zesde plaats op de Olympische Spelen in Tokyo vorig jaar. Nomi Stomphorst beleefde met het Nederlands waterpoloteam vele hoogtepunten. ''Ik kijk met een heel goed gevoel terug op alle prestaties en behaalde medailles'', zegt Nomi. ''Ik heb lang in mijn hoofd gehad dat de Olympische Spelen het ultieme doel waren en gelukkig heb ik dat ook bereikt. Nu ik er op terugkijk, waren de Spelen een fantastische ervaring. Maar als meisje droomde ik van volle stadions, de gekte van de Spelen, dat je daar alle bekende sporters ziet en dat was door corona nu heel anders. Sportief gezien waren we met de zesde plaats natuurlijk ook niet tevreden over hoe we daar hebben gepresteerd. Het blijft een fantastische ervaring waar ik enorm trots op ben, maar het meest trots ben ik op het EK in Barcelona, waar we Europees kampioen werden. En op het WK in Kazan, waar we in de finale een heel ‘close’ wedstrijd tegen de Verenigde Staten speelden.''
Vertrouwd
In de nadagen van haar carrière bij het Nederlands team was Nomi al bezig met een leven na de topsport. ''Ik wist dat dit mijn laatste olympische cyclus zou zijn en was al een paar jaar aan het nadenken over de toekomst. Het leek mij altijd al heel mooi om maatschappelijk iets te kunnen betekenen, om iets voor een ander te kunnen doen. Ik denk dat de politie daar op allerlei gebieden raakvlakken mee heeft. Binnen de politie werk je veel samen in een team en dat ligt mij natuurlijk wel, is voor mij heel vertrouwd. Ik zit nu ook weer in een organisatie met mensen die hetzelfde denken. Mensen komen hier om agent te worden en daar moeten ze bepaalde dingen voor doen. Als je topsporter bent, wil je ook bepaalde doelen halen. Je wilt jezelf in beide gevallen ontwikkelen, dat komt overeen. Bij de politie is het doel een beetje open omdat je alle kanten op kan, maar de eerste twee jaar is het ook gewoon bikkelen met zijn allen en ervoor zorgen dat je straks zo goed mogelijk opgeleid de straat op kan.''
Even schakelen
Nomi stroomde in 2009 als 15-jarige in bij het Nederlands team en maakte vanaf dat moment tot aan afgelopen zomer aaneengesloten deel uit van het Nederlands team. ''Toen ik in november aan de opleiding begon, had ik dus al een tijdje niet meer op school gezeten. Het was ook even wennen om weer de boeken in te duiken. Al die artikelen… Ik dacht eerst: hoe ga ik dit allemaal leren? Maar het valt uiteindelijk wel mee. Als topsporter train je keihard en dat is dan ook eigenlijk het enige waar je je op hoeft te focussen. In principe wordt alles voor je voorgekauwd: zo laat ga je trainen, zo laat ga je eten, zo laat ga je rusten en dan kom je morgen weer terug en dan doe je het opnieuw. Nu dat is gestopt, moet ik zelf alles in de gaten houden, zoals wanneer ik les heb en of dat niet ineens is veranderd. Dat is even schakelen en in het begin vond ik dat wel lastig. Ik ben zelf heel gestructureerd, ik hou van duidelijkheid en die kun je in de opleiding niet altijd krijgen. Het is voor mijzelf een ontwikkelpunt dat ik dat een beetje loslaat. Ik kom mezelf hier soms nog wel eens tegen en dat is alleen maar goed. Ik was hier heel erg aan toe.''
Superinteressant
Nomi volgt de opleiding in Apeldoorn, haar basisteam is in Zevenaar. ''De eerste negen maanden bestaan vooral uit theorie. Ik vind het allemaal superinteressant en het begint nu ook een beetje te landen. Ik vind het leren ook niet erg. Het is eigenlijk wel lekker om op een andere manier bezig te zijn dan alleen maar lichamelijk. De combinatie is leuk. Dat je eerst les krijgt en daarna bij IBT een casus draait en hoort welke bevoegdheden daarbij horen. Steeds meer dingen vallen zo op hun plaats. De theorie is heel erg fijn omdat ik eerst alles goed wil leren, zodat ik het daarna kan toepassen. Aan de andere kant: wat ik zie tijdens de oriëntatiedagen in het basisteam, dat vind ik eigenlijk ook wel heel erg leuk. Wat je daar ziet gebeuren, is toch wat je straks zelf gaat doen.'' Lachend: ''Dus ergens hoop ik dat deze maanden snel voorbijgaan.''
Niet vastpinnen
''Ik merk dat ik heel veel dingen leuk vind'', vervolgt Nomi. ''Maar ik wil niet nu al voor mijzelf bepalen wat ik precies wil, probeer dat een beetje los te laten. Ik heb als topsporter de lat voor mijzelf jarenlang heel hoog gelegd. Ik leg de lat voor mijzelf nog steeds heel hoog, maar niet in de zin dat ik er nu al direct een doel aan ga vastmaken. Er zijn heel veel mooie dingen die je kan doen binnen de politie, ik denk dat ik pas een kwart weet van wat er allemaal kan. Ik wil me niet nu al vastpinnen op wat ik wil. Dan zie je misschien dingen over het hoofd die óók kunnen. Ik ontdek vanzelf wel wat ik wil. Eerst maar eens lekker ervaring opdoen en bekijken wat me goed ligt.''
En waterpolo op het hoogste niveau? ''Misschien dat ik het waterpolo wel even mis als er straks weer een groot toernooi is en ik er niet bij ben. Maar ik moet ook reëel zijn, het is mooi geweest. Ik wilde op een hoogtepunt stoppen en ik ben blij dat ik dat heb kunnen doen. Ik kan mijn ei nu lekker kwijt in de politieopleiding, daar ben ik heel erg blij mee.''
Foto: Orange Pictures / KNZB Topsport
